Oranje-road

Alles en idereen is oranje. At je nou wille of niet, je gaan d’r in met. Ik mâg graag naar ’n foetbalwedstryd sien. Maar wat is d’r nou soa leuk an foetbal? Ik hew froeger sels foetbald. Wij binne ’s kampioen fan ’t Bildt weest. Meskien dinke je werom an sokke dingen at je naar Oranje kike?

’t Het d’r ok met te maken dat we ’t Europees kampioenskap met nander beleve. Elkeneen foetbalt met, om ’t soamaar te sêgen. Ik bespeur ’t an ôns dochter. Hur hele klas is bij Oranje betrokken, bij de speulers, de wedstriden, ’t sfeertsy, de plaatsys fan de foetballers.

Onder de leste poelwedstryd fan Oranje reed ik na Luwt. Ik had ’n ôfspraak. D’r mosten nag tien menútten speuld worre. Onderweegs kwam ik fier auto’s teugen. In elke auto sat ’n jonge frou. Ut een auto stakken rooie flaggys. De rest fan Nederland sat foor de tillevizy.

In Luwt waar hest niet ’n kop op ’e dyk. ’n Paar fytsers, al of niet in ’t oranje, reden deur de stâd. Doe’t ik op myn bestimming waar, waar ’t ferlies definityf: Oastenryk had met 3-2 wonnen. Heel Nederland had ’t skaamroad op ’e kaken. We skame ôns allegaar. Hoe kon dut nou? Tun Oastenryk, der hadden wij nag nooit fan ferloren.

D’r mot wel hest ’n wonder gebeure om ’n ronde feerder te kommen. Tot die tiid houwe wij ’t fuur fan oranje in ’e brând. En at wij ferlieze, hewwe wij ’t allegaar met nander deen.

Hein Jaap Hilarides