Oflopen weekeand speulde ik ’t lietsy ‘Sprot’ weer ’s. Ik mot d’r wel bij fertelle, want dat weet lang niet idereen, sprot is ’n fis. ’t Is ’n soort klaine hirring. En dat bringt mij op ’n ândere fissoort: skol.
In ’t forige stikky skreef ik dat wij in Ost-Friesland op fekânsy waren. Der hew ik met ôns seuntsy naar ’t Schollenbraten weest. ’t Bakken fan de skollen gebeurde op ’t strand fan Hooksiel. Dat dorp lait an de Jadebusen.
’t Waar ’n freemde erfaring. Op, of in, ’t slik stonnen drie kramen. Foor de eerste kraam ston ’n hele lange rij. Der konnen je kaartsys kope foor ’t bôrd met skoltsys. En je kregen de Kartoffelsalat opskept. D’r ston ’n hele lang rij foor die kraam. Allegaar stonnen wij tot de ankels toe in ’t slik.
Bij de tweede kraam worde de skol op ’t bôrd skept, met wat sipelringen. Je liepen ’n stikky deur ’t slik en dan konnen je bij de dârde kraam drinken kope. Die tint sloegen wij over. Wij wâdden drekt werom naar ’t strand en sochten ’n plakky an ’n lange tafel. Elkeneen sat der achter ’n bôrd met skol en Kartoffelsalat.
Ons seuntsy sat meer ônder de tafel as bij de tafel. En de skol hoefde hij niet. Hij wou alleen ’n paar stikkys fan de Kartoffelsalat.
Hein Jaap Hilarides
