Stikky
Dut is weer ’n stikky over slakken. ’t Is ’n plaag, nag altyd. De hele seumer sitte de slakken ôns al op ’e nek. Nou ja, se sitte de planten op ’e nek, maar dermet ôns ok. Want je motte wat doen, âns blyft d’r helendal niks over fan je groenteplantsys.
Maar wij hewwe fan alles deen en likegoed is d’r fan ôns groente, en ok ’n stikminnig blommen, hest niks overbleven. Je worre d’r hoorndol fan. Je hewwe de skep d’r bij, je smite se fort, je strooie slakkekorrels, je strooie havermout, je strooie brinta, je strooie müsli, maar ’t geeft allegaar niks.
Alleen de praai is nag over, en ’n paar sútterige rooie biten. Ik hew de saly wel rêde kinnen. Der drink ik nou thee fan.
Alles frete se op. Nou satten wij achter huus even te burrelen. En doe liet een fan de kines wat sjips op ’e grônd fâle. Motst rekene, ’n paar menútten later sat d’r ’n dikke naaktslak bij. Hij had ’n ôfbroken stik sjips dwarsover in ’e bek. ’t Leken wel as had hij ’n feul te groate pizzapunt tussen de lippen.
’n Uur later had hij ’t stikky sjips oppeuzeld. Hij sil wel goed dorst kregen hewwe fan dat soute paprika-goed. Dat doe sil hij wel op na ôns leste stronkys praai kropen weze, hew ik ’t op.
Hein Jaap Hilarides
One Response
🥲